วธู หงศ์ลดารมภ์

{mosimage}I can’t live with out u กระดาษ สี พู่กันและมาร์สคาร่า !! “วธู หงศ์ลดารมภ์”

ถ้าเอ่ยชื่อ “วธู”เชื่อว่าหลายคนในซิดนีย์ต้องคุ้นชื่อนี้ แต่ถ้ามีใครบอกว่าไม่รู้จัก คุณเชยมากค่ะ!! แนะนำให้คลิกกลับไปหน้าแรกแล้วดูหน้าเธอให้ชัดๆ จำกันได้แล้วใช่ไหมค่ะ!! สาวสวยผู้ที่มีชื่อเล่นและชื่อจริงเป็นชื่อเดียวกัน “วธู หงศ์ลดารมภ์” รองประธานสมาคมนักเรียนไทย ในมหาวิทยาลัยนิวเซาท์เวล คนปัจจุบัน วันนี้เราจะมารู้จักเธอกันให้มากขึ้น รับรองได้คุณจะต้องหลงรักในความสามารถของเธอ

“วธูเริ่มเรียนหนังสือที่โรงเรียนเซนโยเซฟคอนแวนค่ะ เรียนได้จนถึงกลางม.1 พ่อก็ส่งไปเรียนที่นิวซีแลนด์ เพราะพ่ออยากให้ฝึกภาษาอังกฤษให้เก่งๆ และเรียนรู้การใช้ชีวิตด้วยตัวเอง รู้จักช่วยเหลือตัวเองให้ได้ ตอนนั้นอายุแค่ 12 ขวบเอง จากนั้นก็เรียนที่ St.marry จนถึงอายุ 15 ก็ไปต่อ high school ที่ King’s College 2 ปี ก็เข้ามหาวิทยาลัย AUT ที่นิวซีแลนด์ เรียน 3 ปีค่ะ จากนั้นก็มาต่อ Master of Commerce ที่ UNSW”

“มานิวซีแลนด์แรกๆ พูดภาษาอังกฤษไม่เป็นเลย ที่เรียนมาจากเซนโยไม่ได้ใช้เลย จริงๆแล้วภาษาอังกฤษมาเรียนรู้จริงๆที่นิวซีแลนด์นี่เหละ เหมือนบรรยากาศมันบังคับให้ต้องมีเพื่อน ถ้าไม่พยายามเรียนรู้ภาษาเค้าเราก็จะไม่มีเพื่อน เพราะพ่อส่งไปเรียนโรงเรียนที่ไม่มีคนไทยเลย ต้องอยู่ประจำด้วย เราก็ต้องเริ่มเรียนรู้กฎของเค้า ภาษาของเค้าแต่ถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่เร็วมากนะคะ วธูใช้เวลาแค่ 1 เดือนที่จะฟังคนพูดรู้เรื่องทั้งที่มาแรกๆไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่จริงๆใช้เวลา 1 ปี ที่จะพูดกับคนอื่นรู้เรื่อง และหลังจากปีนั้นมาก็ดีขึ้นเรื่อยๆ มันก็แค่ใช้เวลาในการทำให้สำเนียงเราดีขึ้นเท่านั้น”

{mosimage}

วธูถือได้ว่าเป็นเด็กอีกหนึ่งคนที่มาโตเมืองนอกจริงๆ 10 ปี กับการมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองตั้งแต่เด็ก ๆ เชื่อได้ว่าไม่มีใครไม่รู้จักความเหงาแน่นอน แต่ถ้าถามว่าความเหงาให้อะไรกับเธอในวันนี้ คำตอบคือ วันนี้เธอรู้จักตัวเองมากขึ้น ที่สำคัญเธอค้นพบตัวเองว่าชอบและไม่ชอบอะไรจากความเหงา

“แต่สิ่งที่วธูได้จริงๆจากการอยู่เมืองนอกตั้งแต่เด็ก มันสอนให้วธู มีความคิดเป็นตัวของตัวเองได้ ฝึกวิธีการแก้ปัญหา ฝึกสัญชาตญาณหลายๆอย่าง ที่สำคัญมันทำให้เราได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น ในที่สุดก็เริ่มค้นพบตัวเองว่าเราชอบวาดรูปนะ เวลาอยู่คนเดียวเหงา ๆ มีกระดาษ ดินสอ สี พู่กัน ก็เริ่มวาดไปตามอารมณ์ มีความสุขนะ วธูก็เลยเอาตรงนั้นมาเป็นจุดเด่นของตัวเอง แต่จริงๆ วาดรูปมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่มาวาดเอาจริงจังก็ตอนที่อยู่นิวซีแลนด์นั่นแหละ”

อย่างนี้คงต้องเรียกว่า “เหตุเกิดจากความเหงา” และนั่นเองที่เป็นจุดเริ่มต้นของการตัดสินใจที่จะเข้ามาสัมผัสความเป็น art อย่างจริงจัง

{mosimage}“ตอนอายุ15-16 วธูรู้ตัวว่าไม่เก่งเลข แต่เก่งภาษา art และประวัติศาสตร์ แต่พอมาคิด ๆ แล้วเราเก่งและชอบ art ที่สุด ก็เลยตัดสินใจเรียนต่อทางด้าน art ดีกว่า และพ่อก็สนันสนุนด้วย เพราะพ่อวธูเป็นสถาปนิก art เหมือนกัน พ่อก็แนะนำให้เรียน art ไปเลย ไว้เรียน Master ค่อยเรียนด้านอื่นก็ได้ วธูก็เลยลงเรียน art และตอนนั้น graphic design กำลังฮิตและอีกอย่างมันเป็น art แขนงใหม่ด้วยไม่ใช่ paint อย่างเดียว ได้ใช้คอมพิวเตอร์ และใช้ได้ในชีวิตจริงด้วย พอเรียนแล้วก็ชอบมาก และรู้สึกว่าตัดสินใจไม่ผิดเลยที่เรียน เพราะวธูเรียน graphic design แต่แขนงไปทางด้านวาด เพราะฉะนั้น วธูจะได้ใช้ความสามารถของตัวเองพร้อมไปกับการ design ด้วย งานที่ผ่านมาวธูเคยได้รางวัลประกวด pan print ได้เข้ารอบ semi final งานนั้นก็ภูมิใจมากแต่ที่ภูมิใจที่สุดคือ งานที่วาดเป็นการ์ตูนมืดเป็นการ์ตูนสองด้าน ชื่อหนังสือ The perfect life มันเป็นการ์ตูนที่ต้องคิดเนื้อเรื่องเอง วาดเอง เย็บเล่มเอง หน้าปกก็ paint เอง คือทำทุกอย่างเองจริงๆ เล่มนี้เป็นผลงานที่ชอบและวธูภูมิใจที่สุด”

อย่างที่เคยบอกกันไว้หลายๆครั้ง หาตัวเองให้เจอ ทำในสิ่งที่รักและทำมันให้ดีที่สุด เราเชื่อว่าไม่มีอะไรจะทำให้เรามีความสุขไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว เช่นเดียวกันกับวธูตลอด 3 ปีแห่งความสุขที่เรียน graphic design เธอได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างและยิ่งไปกว่านั้นเธอใส่ความเป็นตัวเอง รวมไปถึงอารมณ์ความรู้สึกในช่วงเวลานั้นลงไปกับผลงานและถ่ายทอดออกมาให้เราได้รู้จักเธอมากขึ้น

{mosimage}

“งานแต่ละงาน วธูได้ใส่ความเป็นตัวเอง ความคิด สิ่งที่ตัวเองอยากจะสื่อออกมา ในทางที่อาจจะไม่โดยตรงนักแต่อาจจะสื่อมาในรูปแบบอื่น คิดว่าคนอื่นๆถ้าได้ดูงานของวธูจะเข้าใจวธูมากขึ้น เพราะจริงๆวธูเป็นคนนิสัยเดี๋ยวพูดมาก เดี๋ยวก็เงียบ มีโลกส่วนตัวสูง อารมณ์สุนทรีสูง และคิดอะไรไม่เหมือนคนอื่นด้วย ก็ให้ลองดูงานของวธูจะได้รู้จักวธูมากขึ้นนะคะ”

คงได้เห็นส่วนหนึ่งในผลงานต่างๆของวธูไปแล้ว ชอบใช่ไหมค่ะ!! และถ้าคุณสนใจเรื่องของart หรืออยากเข้ามาสัมผัสความเป็น art ทำไปเลยค่ะ!!

“ถ้าสนใจจริงๆก็ทำไปเลยค่ะ เรียนไปเลย แต่ถ้าให้ดีต้องแน่ใจว่าพอจะมีพรสวรรค์ด้านนี้บ้างไหม หรือฝีมือพอจะพัฒนาได้หรือเปล่า เพราะอย่างที่บอกใจรักอย่างเดียวแต่ทำออกมาไม่ได้ มันก็อาจจะทำให้เสียเวลาเปล่าๆ เพราะเรื่องของ art วธูว่ามันต้องพึ่งพรสวรรค์มากนะ ถ้าให้ดีควรจะหาตัวเองให้เจอเร็วๆจะได้ไม่ต้องเสียเวลา อย่างวธูถือว่าเป็นคนโชคดีมากที่รู้จักตัวเองเร็วว่าชอบอะไรและสุดท้ายก็ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ”

{mosimage}