น้องเตย พิตะวัน พงศ์สองเมือง

หลายครั้งที่ไปไหนมาไหน เคยเจอผู้หญิงหน้าตาดี สวย น่ารัก แต่กลับได้ยินคำว่า …..สวย ใส ไร้สติ แต่นี่ไม่ใช่ ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง เธอ น่ารัก สดใส ร่าเริง และมีสติ มีทั้งความสามารถ ประสบการณ์ดีๆมากมาย

{mosimage}เธอเป็นบัณฑิตใหม่ จากรั้วแม่โดม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา สมัยเรียนนั้นเธอทำกิจกรรมกับทางคณะ และทางมหาวิทยาลัย แต่กิจกรรมหนึ่งที่ภาคภูมิใจที่สุด ก็คือการได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ ของมหาวิทยาลัยในงานฟุตบอลประเพณี จุฬา - ธรรมศาสตร์ครั้งที่ 60 เพราะกว่าจะได้รับการคัดเลือกมานี้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย การประกวดแข่งขันกัน ตอนนั้นมีผู้ที่มาสมัครประมาณ 100 กว่าคน คัดเหลือ 14 คน ชาย 7 หญิง 7 ซึ่งในการประกวดแข่งขันครั้งนั้น ก็จะดูจากความพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ ดูอุปนิสัยว่าสามารถทำงานร่วมกันเป็นทีมได้หรือไม่ หินจริง ๆ เธอบอก มันไม่ง่ายเลยเพราะต้องซ้อมทุกวัน ไม่มีวันหยุดราชการ วันจันทร์ถึงวันศุกร ์หลังเลิกเรียน 4โมงเย็น เธอต้องนั้งรถจาก ม.ธรรมศาสตร์รังสิต ไปซ้อม ม.ธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ทุกวัน จนถึงตี 1-2 แล้วก็นั่งรถกลับมารังสิตตี 3-4 กว่าจะได้นอนเป็นอย่างนี้ทุกวัน แต่ถึงอย่างไรก็ต้องเข้าเรียนทุกคาบไม่เคยขาด เพราะการที่ได้เป็นลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัยนั้น ก็เปรียบเสมือนเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัย ฉะนั้นก็จะต้องทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีแก่เพื่อนๆ ในมหาวิทยาลัยทุกคนไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องการแต่งกาย กฎระเบียบของมหาวิทยาลัย

นอกจากนี้ เธอยังได้มีโอกาส อ่านข่าว ช่อง ITV ในช่วงข่าวเที่ยงวัยทีน 5-6 ครั้ง ซึ่งถือได้ว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีเช่นกัน เพราะเมื่อเธอได้ลองอ่านข่าวแล้วนั้น ทำให้รู้สึกว่าเราอยากที่จะนำเสนอค้นคว้าข่าวต่างๆมานำเสนอเพิ่มเติมให้คนอื่น และรู้ถึงหลักในการที่จะออกเสียงหรือพูดอย่างไร ให้ถูกต้องตรงตามอักขระ วรรณยุกต์ ของไทยเราที่มีมาแต่ดั้งเดิม

หลังจากนั้น ตอนปี 3 ช่วง Summer เธอได้มีโอกาสไปโครงการ work & Travel in USA และได้ทำงานร้านไทยและ McDonalds ทำทั้งวันตั้งแต่จันทร์ - ศุกร์ 7 โมงเช้าถึงบ่าย 4 โมงเย็น ทำงาน McDonalds และต่อด้วยร้านไทยจนบ้างครั้งเปลี่ยนชุดไม่ทันใส่ชุดพนักงาน McDonalds เสริ์ฟร้านอาหารไทย (แต่พอได้เงินมา เธอบอกหายเหนื่อยเลยทีเดียว) อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามา มันก็ต้องมีทั้งยากลำบาก สนุกสนานปะปนกันไป จะต้องแลกมาด้วยหยาดเเหนื่อยแรงงาน แต่ถ้าเราทำด้วยความตั้งใจเต็มที่ กับสิ่งที่เราทำมันจะช่วยเติมเต็มหัวใจ อันน้อยนิดของเราให้พองโตและเป็นสุข กับสิ่งที่เราได้มา และเราจะเห็นคุณค่าของมันเธอบอกว่าอย่างนั้น

{mosimage}

หลังจากกลับมาจากอเมริกาแล้ว เธอก็เริ่มตระหนักถึงว่าชีวิตของเธอจบไปแล้ว จะไปทำอะไรดี สิ่งหนึ่งก็ปิ๊งขึ้นมาในใจ หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน นั่นก็คือก็การได้เป็นนางฟ้าบนเครื่องบินหรือเรียกว่าแอร์โฮสเตรส นั้นเอง แต่จะทำอย่างไรถึงได้เป็นอย่างที่ฝันไว้...เมื่อคิดได้เธอก็เริ่มหาที่เรียน เตรียมเป็นแอร์ เธอจึงไปสมัครเรียนโรงเรียนเตรียมแอร์ชื่อฟ้าใส (เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าเค้ามีโรงเรียนสอนกันด้วย) ซึ่งเค้าจะสอนตั้งแต่บุคลิกภาพหัวจรดเท้าและพัฒนาภาษาอังกฤษให้เรากล้าที่จะพูด กล้าที่จะคิดฝึกเป็นระยะเวลา 2 เดือนครึ่ง แล้วแต่คอร์สที่เราเลือก ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็ทำให้เธอมีความพร้อมและความมั่นใจมากขึ้น เมื่อถึงเวลา สายการบินแจแปนแอร์ไลน์เปิดรับสมัครเธอก็ลองสมัครดูแต่สรุปว่าถ้ายังไม่จบเทอม 2 เขาก็จะยังไม่รับ ซึ่งตอนนั้นเธอเรียนเทอมหนึ่งก็เลยพลาดไป แต่เธอก็ยังมุ่งมั่นต่อไปเพื่อตามหาความฝันที่เธอต้องการ และประสบการณ์ต่อไปเธอจึงตัดสินใจมาที่ออสเตรเลีย (ได้แค่สามอาทิตย์) เรียนภาษาที่ La lingua language school ครั้งแรกเมื่อเหยียบเท้าเข้ามา ธอรู้สึกถึงความตื่นเต้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน เพราะมันไม่ใช่แค่ชีวิตในโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย เราจะต้องมาอยู่ในที่ที่เราไม่รู้จัก และไม่ได้เจอคนที่คุ้นเคย ในขณะนั้นถึงแม้ว่าจะมีความรู้สึกตื่นเต้นก็ตาม ในห้วงลึกก็ยังรู้สึกว่าเราจะทำอย่างไรกับชีวิต ที่จะต้องเปลี่ยนแปลงไปทั้งวิถีการดำเนินชีวิหรือความเป็นอยู่...... เธอก็ได้วางแผนไว้ว่า ต่อจากเรียนภาษา 4 เดือนจะลง Advanced Diploma of Hospitality Management 2 ปีครึ่ง ซึ่งสาขานี้ตรงกับฝันของเธอที่เธอจะสานต่อไปนั้น ก็คือการได้เป็นนางฟ้าบนเครื่องบินสมใจ ส่วนต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรนั้นทุกๆคน ก็จะช่วยเป็นกำลังใจให้น้องเตยสานฝันต่อไป ให้สำเร็จนะคะ สุดท้ายนี้น้องเตยเค้าอยากจะบอกเพื่อนๆทุกคนว่าอย่า ย่อท้อกับอุปสรรคนะคะ เราอย่าไปกลัวกับสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้น....เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราทำไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ได้ลองทำ.....(สู้สู้นะคะ)

{mosimage}

...เรื่องโดย เฟิร์น

NATUI Officially 2008-01-29 01:32:45 5166