รถคาราวานค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปเพื่อตามหาสวรรค์แห่งใหม่ของเด็กน้อยทั้งสองคน “ยูม่า” และ “ธาร่า” มือที่หยาบกร้านของพ่อและแม่ จูงมือน้อยนุ่มนั้นออกมาจากโรงเรียน เสื้อผ้าทุกฤดูกาล หนังสือ และของเล่นชิ้นโปรดที่สุด ถูกแพคใส่ไปใน “บ้านหลังใหม่” เพื่อเดินทางท่องไปในโรงเรียนหลังใหญ่ ที่ชื่อว่า “ออสเตรเลีย”
หลักไมล์การเดินทางของเด็กน้อยในวัย 7 และ 10 ขวบสองคนนี้ มากกว่าการเดินทางมาทั้งชีวิตของคนตัวใหญ่บางคน 10 เดือนมาแล้ว ที่พ่อแม่ไม่ต้องปลุกเด็กๆ ขึ้นมาแต่งตัวไปโรงเรียน 10 เดือนมาแล้ว ที่เด็กๆ ตื่นขึ้นมาก่อนพ่อก่อนแม่ เพื่อออกมาวิ่งเล่นตามแต่ธรรมชาติจะอำนวย
“การเดินทาง” ไม่ใช่คำจำกัดความของสิ่งที่ครอบครัวนี้กำลังทำอยู่ พวกเขาเรียกมันว่า “วิถีชีวิต” ท่องไปอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย ไม่มีบ้านให้กลับ ไม่มีบ้านให้คิดถึง ไม่มีห่วง เราเดินทางมาตัดกันกับครอบครัวยิปซีนี้ ที่ฟาร์มออร์แกนิคใน Humpty Doo เรายิงคำถามมากมาย จะไปที่ไหนต่อ?? จะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน?? จะอยู่ในคาราวานไปจนถึงเมื่อไหร่?? เราไม่ได้รับคำตอบ จนกว่าเวลาที่เหมาะสมจะมาถึง เมื่อนั้นแผงโซล่าร์เซลล์ ราวตากผ้า จักรยาน จะถูกพับเก็บให้เรียบร้อย ผู้โดยสารทุกคนนั่งประจำที่ เพื่อมุ่งหน้าไปยังจุดหมายต่อไป
การเดินทางตามหาพาราไดซ์ครั้งนี้ ธีลและเอนเน็ตผู้เป็นพ่อและแม่กำลังสร้างประสบการณ์ครั้งยิ่งใหญ่ให้ลูกๆ เด็กน้อยได้เห็นโลกที่กว้างใหญ่ เรียนรู้ภูมิประเทศ เข้าถึงดินแดนออสเตรเลีย ได้ผูกมิตรกับผู้คนรอบตัว เรียนรู้ธรรมชาติ ผ่านพบกับอารมณ์ต่างๆ เรื่องราวที่เด็กๆ พบเจอ จะหล่อหลอมอยู่ในจิตใจของพวกเขา เพาะบ่มให้เด็กน้อยเติบโตขึ้นอย่างเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ เข้าใจผู้คนรอบข้าง และมีความสุข นั่นคือความหวังของพ่อแม่
School of Distance Education หรือการศึกษาทางไกล คือทางเลือกที่ธีลและแอนเน็ต เลือกให้กับลูกๆ ผู้ปกครองจะแจ้งให้โรงเรียนรู้ว่าจุดหมายต่อไปของพวกเขาคือที่ไหน โรงเรียนจะส่งการบ้านและสื่อการเรียนต่างๆ มาทางไปรษณีย์ในเขตนั้น เพื่อให้ไปรับ ถุงสีน้ำเงิน ใบใหญ่เต็มไปด้วยสมุดการบ้านทุกวิชา จากครั้งก่อนที่คุณครูตรวจเสร็จแล้วส่งกลับมาให้ และเมื่อนักเรียนทางไกลทำเสร็จ ก็ส่งกลับไปให้ครูตรวจ กลับไปกลับมาแบบนี้ โรงเรียนทางไกลตั้งขึ้นเพื่อนักเรียนที่ไม่สามารถไปโรงเรียนได้ด้วยเหตุผลที่หลากหลายแต่ 40 เปอร์เซนต์ของนักเรียนทางไกลในออสเตรเลีย คือนักเรียนที่พ่อแม่ตัดสินใจพาลูกๆ ออกเดินทาง เพื่อเรียนรู้โลกแห่งความเป็นจริง
สุดยอดแห่งปลายทางของพวกเขาคือ ดินแดนแห่งหนึ่ง ที่ทุกคนลงความเห็นตรงกันว่านี่คือ “พาราไดซ์” เมื่อเวลานั้นมาถึง พวกเขาจะลงหลักปักฐานกันอีกครั้ง ณ สถานที่นั้น จะมีม้าให้ธาร่าขี่ มีพื้นที่กว้างให้ยูม่าได้วิ่งเท้าเปล่า มีสวนย่อมๆ ให้ธีลและแอนเน็ตหว่านเมล็ดพันธุ์ลงบนพื้นดินเพื่อให้พืชพันธุ์เติบโตขึ้นเพื่อเป็นอาหารให้กับทุกคนในครอบครัว เมื่อเวลานั้นมาถึงเมล็ดพันธุ์ที่ถูกเพาะบ่มขึ้นมาในตัวเด็กน้อย ก็พร้อมที่จะเติบโตขึ้นอย่างงดงามสร้างความสุขให้กับคนรอบๆ ข้าง ยูม่ากับธาร่าจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียนหรือไม่ ก็ไม่น่าจะใช่คำถามที่สำคัญอีกต่อไป
Writer : Mae Mae
